حضرت امام حسن مجتبی (ع) در بیان وقایع روز ظهور می فرمایند: وقتی خورشید بدرخشد و نورافشانی کند، فریادگری از قرص خورشید، به زبان عربی فصیح فریاد می زند و صدایش را به گوش همه ی ساکنان زمین و آسمان می رساند که: ای گروه مخلوقات، این مهدی آل محمد (ص) است. او را با نام خود که همنام جد بزرگوارش، رسول اکرم(ص) است، نام می برد و کنیه و نسبش را بیان می کند، هیچ موجود زنده ای در جهان نمی ماند، مگر اینکه آن بانگ را می شنود و همه مردم شهری و روستایی ، از ساکنان خشکی و دریا و جزیره ها با یکدیگر بازگو می کنند و آنچه را با گوش خود شنیده اند ، از یکدیگر می پرسند که آنها چگونه شنیده و فهمیده اند؟....
 یوم الخلاص ص 879

زنده باد

پس از خروش عظیم مردم در روز 22 بهمن علیه فتنه گران و شکست برنامه های وسیع داخلی و خارجی سران فتنه برای ایجاد آشوب در چهارشنبه ی آخر سال،هر چند نوعی سرخوردگی و نگرانی و ناامیدی جدی بر هواداران اندک جریان سبز اموی حاکم شده است، اما سران فتنه، همچنان ، بدنبال تداوم اغتشاش و سروصدا و ایجاد مزاحمت در جامعه هستند.در همین راستا و جهت آگاهی از آخرین وضعیت سران فتنه، به اخبار ذیل توجه کنید:
                                                                                       
• میرحسین موسوی ،پس از صدور پیام نوروزی خودکه از طریق برخی شبکه های سلطنت طلب، پخش گردید، مجددا مدعی شده است که حماسه ی 22 بهمن 88 ، نوعی تظاهرات دولتی و ساختگی بوده که با اتوبوس و... مردم را از سراسر کشور به میدان آزادی تهران کشانده اند!! وی طی چند روز اخیر، با حمله به صدا و سیما بخاطر پخش سخنان حضرت امام(ره) ، این کار را باعث سست شدن پایه های نظام دانسته است!
• میرحسین موسوی به همراه همسر خویش (زهرا رهنورد) طی دیداری نوروزی با آقای هاشمی رفسنجانی، از بازداشت (چندساعته ) حسین مرعشی و حسن لاهوتی(فرزند فائزه ) در آستانه ی نوروز، ابراز نگرانی و تاسف کرده و البته نارضایتی خود را از مواضع آقای هاشمی در خبرگان ،اعلام داشته است.
• کروبی نیز در روزهای آغاز سال جدید، طی درخواستهای مکرری ، خواستار ملاقات با آقای هاشمی رفسنجانی شده و متقابلا هاشمی نیز رسما پیغام داده است که : به آقای کروبی بگویید، نمی خواهم او را ببینم.
• بدنبال اعلام آمادگی سردبیر بازداشت شده ی روزنامه ی اعتماد ملی، مبنی بر بیان برخی حقایق در مورد کروبی و اظهاراتش، آقای کروبی تهدید کرده که در صورت بیان هر سخنی توسط وی، افشاگری های مهمی را انجام خواهد داد!!
• محمد خاتمی نیز این روزها ،پاشیده شدن رنگ بر مزار پدر خود توسط عده ای ناشناس(واحیانا از عوامل خودشان) را بهانه ای برای صدور اطلاعیه و مظلوم نمایی قرار داده و همزمان با تحصن مادرش در آرامگاه مرحوم آیت الله خاتمی، بدنبال کسب وجهه و مطرح شدن در رسانه هاست. البته جمعی از مردم غیور اردکان، ضمن ناشایست خواندن رنگ پاشی به مزار آیت الله خاتمی، این سؤال را مطرح کردند که چگونه محمد خاتمی که چندی قبل در مقابل اهانت به مقدسات و پاره شدن عکس حضرت امام(ره) توسط یارانش، سکوت کرده بود و در دوران حاکمیت خود، شاهد اهانت به پیامبر(ص) و ائمه(ع) و همه ی مقدسات بود و دم بر نیاورد، الان اینگونه از چند قطره رنگ، برآشفته و فریاد وااسلاما سر داده است؟!!
• سران و عوامل فتنه از هم اکنون بدنبال برنامه ریزی برای سوءاستفاده از روز معلم و روز کارگر(12 اردیبهشت) ، ارتحال امام(ره) در 14 خرداد و نهایتا روز 22 خرداد(با عنوان کودتای 22 خرداد) هستند.
• البته اخیرا جلسه ای با حضور مقامات عالی نظام برگزار و طی آن بر مجازات و پیگیری برخورد جدی با عوامل فتنه (چه خرد و چه کلان) تاکید شده. در این جلسه مقرر شده که همه ی عناصر دخیل در فتنه، باید به دادگاه فرا خوانده شده ودر حد اعمال ارتکابی خود محکوم شوند. البته عناصر دست چندم و خرده پا در صورت اعلام رسمی ندامت و پشیمانی، مورد رافت نظام، قرار گیرند.

صاحب جواهر (قدس سره)در کتاب امر به معروف و نهی از منکر می گوید: آن کس که در ولایت فقیه وسوسه (شبهه افکنی)کند، از طعم فقه، هیچ چیزی نچشیده و از لحن گفتار فقهاء و رموز آنان، هیچ امری را نفهمیده است و در مراد ائمه ی طاهرین(علیهم السلام) از راویان مربوطه دقت نکرده است...
ملا احمد نراقی می گوید: در هر چیزی که پیامبر و امام، که سلاطین مردم و دژهای محکم اسلامند و حق آنها بوده است، فقیه نیز در همان حد ولایت دارد.

 حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: آن که از شما این امر (غیبت) را شناخته و منتظر آن باشد و خیر را در آن بداند، مانند کسی است که به خدا قسم، در رکاب قائم آل محمد (ع) با شمشیر خود جهاد کرده باشد. سپس فرمود: بلکه والله مثل کسی است که در خدمت رسول خدا (ص) با شمشیر جهاد کرده باشد. سپس بار سوم فرمود: بلکه به خدا قسم همچون کسی است که در خیمه ی رسول خدا(ص) شهید شده باشد.
همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا به خدا سوگند، کسی از شما بر این حالی که در آن هستید نمیرد،مگر آنکه نزد خداوند از بسیاری از کشته شدگان در بدر و احد برتر باشد، پس شما را مژده باد...
مکیال المکارم /ج2/ص190

صدای انفجار مهیبی بلند شد و فریاد یا قمر بنی هاشم!. بچه ها برانکاردی ساختند و برای جلوگیری از خونریزی بیشتر،با کمربند، پاهای شهید آوینی را بستند. من مامور درآوردن اورکت شدم. از باب دلداری گفتم: حاجی، هیچی نیست، الان می ریم عقب. آوینی با همان نگاه سوزانش گفت: چی داری می گی؟ ما برای همین حرفها اومدیم اینجا...من شرمنده شدم و خودم را خیلی کوچک دیدم. او برای رهایی من از شرمساری ،وسایل داخل جیبش را بهانه کرد و گفت: وسایلم را از جیبم در بیار. وقتی داشتیم او را عقب می بردیم، گله کرد و گفت: منو بذارین زمین، بذارین همین جا شهید بشم. او بعد از انتقال به بیمارستان مخبری با بالگرد به آسمان رفت و در همانجا آسمانی شد.

اون بار جستی ملخک یه دفعه دیگه هم جستی ملخک 9 ماه پیش هم جستی ملخک یه بار اومدی بازم جستوندنت ملخک این دفعه قراره تو دست باشی ملخک 

آقا مهدی! بهترین فرصته تا برگردی به ایران و از خودت دفاع کنی ول کن درس و تحصیل رو این همه دکتر بیکار شما هم روش !

پاشو بیا اینا مظلوم گیرت آوردن مرد باش بیا و در برابر چشم میلیون ها ایرانی از خودت دفاع کن 

به جاسبی هم میگیم تا یکی دیگه رو بفرسته ماموریت لندن ...

شما بیا که اوضاع پسه! 

راستی به خونواده چیزی نگو یه هو مادر دستور میدن مردم بریزن تو خیابونا! 

 خودت پاشو بیابا قاضی  مسالمت آمیز مشکل رو حل کنید! 

بابا نهایتش زندانه دیگه، عیب نداره که برا رسیدن به هدف متعالیت یه مدتی هم بری زندان! اون جا تنها هم که نیستی دایی جون گرام هم هست. ممکنه خواهرتم بیاد   

تو برای این مملکت زحمات زیادی کشیده ای اما این تازه به دوران رسیده ها قدر تورا نمیدانند! و میخواهند تورا حذف کنند تا راحت تر بیت المال را بچاپند! 

تو بیا و برای همه ما بگو که چقدر تو و خواهرت در این فتنه مظلوم واقع شدید! 

بگو که اگرمسیر خانه تان از خیابان آزادی میگذرد به شما مربوط نیست! 

بگو آیا خواهر من حق ندارد وقتی گرسنه شود ساندویچ بخرد و بخورد؟ 

بگو آیا برادر من حق ندارد مثل جوون های کنجکاو دیگه بیاد تو خیابون ببینه چه خبره؟ 

از خودت دفاع کن مهدی! 

ما هم دفاعیات تو را میشنویم! 

قضاوت را به ما و تاریخ  بسپار! 

تو فقط بیا 

نگرانم از این که بیارندت اونوقت دیگه نمیتونی با دایی جون هم سلول شی بلکه میندازنت تو سلول ریگی!  

پس بیا و شر ماجرا رو بکن! 

بیا و از این احمدی نژاد که اصلا حرمت شما رو نگه نمیداره شکایت کن! 

بگو از وقتی این بابا اومده خون به جیگر ما کرده! 

از دوران خوب قبل از تیر 84 بگو! 

بگو که از وقتی این بابا اومد سرکار ما دیگه نتونستیم به مردم خدمت کنیم ! 

در این جا کمی بغض کن از اون بغض های کرباسچی در فیلم کروبی! 

بیا مهدی!

نترس تو مایه امید این بچه های سبزی مثلا معاون هماهنگ کننده بودی!

ساده زیستی و مردمی بودن و در عین حال، روحیه عارفانه داشتن در شهید صیاد جمع شده بود. اینها موجب می شد ایشان از طرفی حاضر به داشتن محافظ نشود و از مرگ نهراسد و از طرفی دیگر آرزوی شهادت کند و حتی پیشاپیش نسبت به وقوع آن خبر بدهد. طبعاً خانواده ایشان بیش از هر کس دیگری با مسائل فوق، رو به رو بوده اند.به مناسبت 21 فروردین، سالروز شهادت این عارف مجاهد، بخشی از سخنان پسر ارشد شهید صیاد و همسر ایشان را راجع به روزهای آخر زندگی این شهید گرانقدر و ماوقع روز شهادت ایشان بازخوانی می نماییم:مهدی صیاد شیرازی: «تا آنجایی که یادم هست، پدر طبق معمول، ساعت6:30 آماده رفتن شدند. من و برادر کوچک ترم محمد همراه ایشان به مدرسه می رفتیم. این برنامه ای بود که هر روز صبح اجرا می کردند و تمایل داشتند حتی المقدور، خودشان ما را به مدرسه ببرند.آن روز هم می خواستیم برویم، من در را باز کردم و ایشان هم ماشین را از محل پارکینگ بیرون آوردند. در این فاصله دیدم که یک شخصی با لباس رفتگری دارد به سوی ایشان می آید. یک جارویی دستش بود و ماسک هم زده بود. نزدیک شد و معلوم بود که کاری دارد.شروع کرد به جارو کردن و کوچه هم خلوت و ساکت بود. من سنم کم بود و نسبت به این مسئله زیاد حساسیت نشان ندادم. دیدم که نامه ای را آورد و به پدرم داد. پدرم هم شیشه ماشین را پایین کشیدند که نامه را بگیرند. در این فاصله، آن فرد، اسلحه ای راکه داخل لباسش جاسازی کرده بود، بیرون کشید و چهار گلوله به سر پدرم شلیک کرد....در آن مقطع زمانی و به ویژه در لحظه شهادت، خودشان رانندگی می کردند. ایشان خصوصیتی که داشتند این بود که مردمی بودند و سعی می کردند به کسی زحمت ندهند. هم خودشان رانندگی می کردند و هم از محافظ استفاده نمی کردند.

یادم هست کسانی هم این حرف را به ایشان می زدند و ایشان جواب می دادند که محافظ هم بنده ی خداست. تا آنجا که می توانستند سعی می کردند کسی را به زحمت و خطر نیاندازند؛ ضمن اینکه مسئله حفاظت ایشان، برای خانواده شان هم محدودیت هایی را ایجاد می کرد و هر جایی می رفتند، باید با یک گروهی می رفتند، ولی با نبودن محافظ، می توانستند با خانواده باشند.

ایشان از این چیزها ترسی نداشتند و به عنوان یک شخصیت نظامی که آموزش های دفاعی این چنینی رادیده بود، همواره اسلحه ای داشتند و در لحظه شهادت هم سلاح داشتند، ولی شهادت به این شکل، کمی غافلگیرانه بود. نه خودشان توانستند کاری کنند نه بنده که همراهشان بودم. در واقع [این نحو ترور] سوءاستفاده از اعتماد متواضعانه ایشان بود.»
***همسر شهید: «هر روز صبح تا جلوی در می رفتم و بدرقه اش می کردم و راهش می انداختم.آن روز صبح سرگرم کاری بودم. علی [شهید صیاد] آمده و من را صدا کرده بود که : "حاج خانم، من دارم می روم"، ولی من نشنیده بودم.
سرگرم کار خودم بودم که دیدم صدایی آمد، نه خیلی بلند. فکر کردم باز هم بچه ها توی کوچه ترقه انداخته اند. محل نگذاشتم. یکدفعه دیدم مهدی بدو آمد توی خانه. توی سرش می کوبد و گریه می کند. با گریه و التماس گفت: «مامان، تو را به خدا بیا. بابا را کشتند.» تا برسم جلوی در، دو بار خوردم زمین. آمدم دیدم خیلی آرام پشت فرمان نشسته، سرش افتاده روی شانه اش. انگار خواب باشد، سرو صورت و لباس هایش غرق خون بود، شیشه ماشین هم خرد شده بود. خواستم جیغ بکشم، ولی صدایم در نیامد.
دویدم در خانه همسایه طبقه بالایمان. آنها رفتند علی را برداشتند و بردند بیمارستان. من هم آمدم نشستم پای تلفن. اصلاً نمی فهمیدم کجا را باید بگیرم. به هر که و هر کجا که میشناختم، زنگ زدم، ولی کسی گوشی را بر نمی داشت، انگار همه خواب بودند. دوباره دویدم دم در. کسی نبود. علی را برده بودند. فقط جلوی در خانه روی زمین خون ریخته بود، خون علی.
قبل از شهادتش بارها و بارها به من گفته بود برای شهادت من دعا کن، ولی آن روزهای آخر خیلی جدی تر این حرف را می زد. من ناراحت می شدم. می گفتم: "حرف دیگری پیدا نمی کنید بگویید؟"آخرین بار گفت: "نه خانم، من می دانم همین روزها شهید می شوم. خواب دیده ام که یکی از دوستان شهیدم آمده و دست مرا گرفته که با خودش ببرد. من همه اش به تو نگاه می کردم، به بچه ها. شماها گریه می کردید و من نمی توانستم بروم. خانم، شما باید راضی باشید که من شهید بشوم."
انگار داشتند جانم را از توی بدنم می کشیدند بیرون. مستأصل نگاهش کردم. گفت: "خانم! شما را به خدا رضایت بدهید." ساکت بودم. گفت: "خانم شما را به فاطمه زهرا (س) قسم، بگویید که راضی هستید."
ساکت بودم. اشک تا پشت پلک هایم آمده بود، اما نمی ریخت. گفت: "عفت؟" یکدفعه قلبم آرام شد. گفتم: "باشد.من راضی ام."
یک هفته بعد علی شهید شد.

ریسمان‌ها معمولاً از دو یا چند رشته به‌هم تابیده درست شده‌اند. ریسمان محکم و پاره نشدنی‌ای که قرآن برای بیرون آمدن از چاه بدبختی و گیج و گولی و راه‌یابی به آرامش و سعادت و سبز بختی پیشنهاد می‌کند مانند همه ریسمان‌ها تک‌رشته‌ای نیست! دو رشته‌ای که درهم پیچیده‌اند تا با هم عروه‌الوثقی را تشکیل بدهند، یکی ایمان به خداست و دیگری رویارویی طاغوت. یعنی نه گفتن به سیطره قدرت غیرالهی؛ البته در زبان قرآن، این مسأله قبل از ایمان به خدا ذکر شده است و شاید سرّش این باشد که تا دنیای غیر خدا را نکشی و بی‌خیال فریب‌های توخالی‌اَش نشوی، نور ایمان قلبت را روشن نمی‌کند.

به هرحال، این کفر و ایمان به طاغوت و خداوند با هم است که معنا می‌دهند. شاید درباره برخی ایین‌های ساختگی شنیده باشید که با سر و صدای زیاد دم از صلح جهانی و عدم دشمنی بلکه هماهنگی و هم‌صدایی با همه (همة همه) می‌زنند و دین خود را جزیی از اسلام و منطبق بر آموزه‌های قرآن می‌شمارند همین ایه «ریسمان محکم الهی»؛ ایه 256 سوره مبارکه بقره رد روشنی است بر ادعای ایمانی که نمی‌تواند و نمی‌خواهد با طاغوت‌ها در بیفتد! حال امثال موسوی ها و کروبی ها هم همین طور است ابتدا دم از ایمان می زنند ام حوادث روزگار ایمان بدون مبارزه با طاغوت را بلکه همان ایمان بدون مبارزه با طاغوت را هم برای مردم روشن می کند.