امام مهدی(عج) نوید بخش نجات و رهایی است و آمدنش، تحقق آرزوی دیرینه ی انسان در پهنه ی زمان و گستره ی زمین است...
آمدنش، فجر اسلام را دوباره از افق تاریخ، تابنده خواهد ساخت، آنگونه که انقلاب اسلامی و امام راحل(ره) با معجزه ی خون و سلاح شهادت، (بعنوان نمادی از آن قیام بزرگ) انفجاری در عصر ظلمت و سکون و سکوت پدید آورد و لرزه بر بنیان طاغوتها و ابرقدرتها انداخت.
سالاری از دودمان رسول(ص)، امامی از تبار عصمت و ولایت و پیشوایی از نسل زهرا(س) ظهور خواهد کرد که آن پرچم هدایت را که پیامبر اکرم(ص) برافراشت و به دست علی و آل علی سپرد، در مقطعی دیگر از تاریخ، دوباره برخواهد افراشت،تا جهان را در سایه ی آن پرچم بلند خدایی، بار دیگر به ساحل امن و به وادی ایمن برساند...

                                                                         

نیمه ی شعبان، نوبد بخش برآمدن این آرزوهای دیرین است... آن روز، روزی دیدنی و شیرین است. روزی که جز حق، هیچ چیز حاکمیت نداشته باشد، روزی که جز عدالت، هیچ سکه ای رواج نیابد و قانونی جز قرآن،اجرا نگردد و حاکمی جز مهدی(عج) فرمان نراند...
و برای تحقق آن روز بزرگ، امروز، رسالت عظیم تمهید و زمینه سازی ،بر دوش امتی سنگینی می کند که با شهیدان، برای تداوم راه، پیمان خون بسته است. چشم میلیونها مسلمان زجر دیده نیز، نگران ایران ماست...
باید از ثمره ی خون شهیدان، پاسداری کرد،باید باغ شهادت را آبیاری نمود، باید علف های هرز فساد را از مزرعه ی حیات،با داس نهی از منکر برچید و دور افکندو ...باید با ولایت،رهسپار و همراه بود، تا شهادت...
و این ، همان فلسفه ی انتظار و مبنای امید بستن به فرج آل محمد(ص) است...