مهدی کروبی که بعد از اشتباهات مکرر خود در سالهای گذشته، با ایفای نقشی بسیار زننده و نامناسب در ماجراهای پس از انتخابات 88 ، به یکی از سران فتنه تبدیل شده و بر طبل مخالفت با اصل نظام، ولایت و ارزشها می کوبید و همواره به یکی از عناصر محبوب سران آمریکا و انگلیس و اسرائیل ، تبدیل شده بود، اخیرا با نوعی سرطان پیشرفته ، در حال دست و پنجه نرم کردن است.
وخامت حال وی نیز خانواده اش را بر آن داشته است تا دست به دامان پزشکان اتریشی شوند و کروبی نیز در اظهارنظری در این زمینه، برای طول عمر خود دعا کرده و از خدا خواسته است که در این مقطع حساس!! با مرگ طبیعی از دنیا نرود.
به هر حال، سرنوشت امثال کروبی، برای بسیاری از همفکرانش، مایه ی عبرت و تذکر است و البته در همین راستا، بسیاری از رسانه های اصولگرا از کروبی خواسته اند تا در این ایام باقیمانده ی عمر، از ظلمهای بزرگی که در حق مردم و نظام اسلامی روا داشته، توبه کند و با کسب توفیق توبه و بازگشت به دامان انقلاب، سلامتی و بهبود خود را نیز از خدای رحمان ، طلب نماید.

داشتیم از خط به عقب بر می گشتیم. شهید قائم مقامی کنارم بود و می گفت: نمی دانم چه کرده ایم که خداوند ما را لایق شهادت نمی داند. گفتم: شاید می خواهد ما خدمت بیشتری به اسلام بکنیم. پاسخ داد: نه، من باید شهید می شدم و الان وجدانم ناراحت است. آخر در خواب دیده بودم که شهید می شوم و امام زمان، دستم را گرفته و با خود می برد.
در همین حال، یک خمپاره ی 120 کنار ماشین ما به زمین خورد و این بنده ی عاشق به شهادت رسید.هنگام شهادت، لبخند بسیار زیبایی بر لب داشت که همه مان را مسحور خود کرده بود. گویی مشایعت امام زمان(عج) او را چنین به وجد آورده بود..

• مقدس اردبیلی(وفات 993 قمری)می گوید: فقیه، خلیفه و جانشین امام معصوم (ع) است، پس آنچه به او برسد، به امام معصوم(ع) تحویل داده شده است.
• محقق کرکی(وفات 640 قمری) می گوید:فقیهان شیعه اتفاق نظر دارند که فقیه جامع الشرایط که از آن بعنوان مجتهد، تعبیر می شود،از سوی امامان معصوم(علیهم السلام) در همه ی اموری که به نیابت در آن دخالت دارد، نایب است.

بسم الله الرحمن الرحیم
شورای انقلاب اسلامی به موجب این مرقوم، ماموریت دارد که اداره ای به اسم (امر به معروف و نهی از منکر) در مرکز تاسیس نماید و شعبه های آن در تمام کشور گسترش پیدا کند و این اداره، مستقل و در کنار دولت انقلاب اسلامی است و ناظر به اعمال دولت و ادارات دولتی و تمام اقشار ملت است و دولت و انقلاب اسلامی مامور است که اوامر صادره از این اداره را اجرا نماید و این اداره مامور است در سراسر کشور از منکرات به هر صورتی که هست،جلوگیری نماید و حدود شرعیه را تحت نظر حاکم شرعی یا منصوب از قبل او اجرا نماید و احدی از اعضای دولت و قوای انتظامی حق مزاحمت برای متصدیان این اداره را ندارند. و در اجرای حکم و حدود الهی، احدی مستثنی نیست، حتی اگر خدای نخواسته رهبر انقلاب یا رئیس دولت مرتکب چیزی شد، حد شرعی باید در مورد او اجرا شود. (صحیفه نور- جلد 9 - صفحه 213)

                                                                                   
اخیرا مسئولان محترم قضایی و تعدادی از نمایندگان مجلس و مسئولان انتظامی،ضمن ابراز نگرانی از وضعیت فرهنگی جامعه، خواستار اجماع و چاره جویی برای حل آنها شده اند. اما جالب است بدانیم: در یکی از اولین اقدامات پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در سال 1358، حضرت امام خمینی (ره) طی دستوری به شورای انقلاب، بر لزوم تشکیل اداره امر به معروف و نهی از منکر و تبعیت همه ی افراد و دستگاه ها از آن، تاکید فرمودند.
این اقدام که متن کامل و بی نظیر آن در ستون فوق، درج شده است، به مثابه دستورالعملی بود که در صورت تحقق، می توانست ، راهگشای بسیاری از مشکلات جامعه ی ما در زمینه های مختلف: فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی باشد.
اما متاسفانه به دلایل نامعلوم، این فرمان بسیار مهم، هیچگاه با چنین وسعتی عملی نشد و با وجود آنکه در اصل هشتم قانون اساسی نیز، به وضوح بر اجرای امر به معروف و نهی از منکر تاکید شده و ستادی نیز با این عنوان تاسیس شده است، اما این اصل نیز، همچنان مظلوم ، بعنوان امری تشریفاتی درجامعه، معطل مانده است.
بنظر می رسد در وضعیت کنونی کشور، که دغدغه ی وجود مفاسد اقتصادی، اخلاقی و نگرانی های اجتماعی و سیاسی، افکار بسیاری از دلسوزان انقلاب را مشغول نموده و بعضا جامعه را با خطراتی نیز مواجه ساخته است، عمل به چنین دستورالعملی که در مکتب نورانی اسلام و لسان پیشوایان دینی نیز، بعنوان ، راهکار نجات جامعه از هلاکت و انحراف، یاد شده است، خواهد توانست،سیاری ازمشکلات رامرتفع سازد.
قطعا محدود ساختن این فرایض الهی به دستورالعمل های تشریفاتی و محافظه کارانه و ترس از اجرای حدود الهی و در نظرگرفتن مصلحت های نابجا ،بجای حقایق دینی،بعد ازاین نیز،چشم اندازی نه چندان روشن رادراین امور،دنبال خواهد داشت.
لذا بجاست تا متولیان محترم در هر جایگاه و موقعیت، قبل و بیش از هر چیز، عمل به دستور حضرت امام(ره) در این زمینه و تاکیدات چندباره ی مقام معظم رهبری را در دستور کار خود قرار دهند تا به لطف الهی و درپرتو عمل به وظایف الهی، عنایت حضرت حق نیز، بیش از پیش،شامل حال کشور و ملت بزرگ ایران باشد. انشاءالله

حضرت علی علیه السلام فرمودند: رسیدن به آرمان ها ، همت مردان است.
همچنین آن حضرت فرمودند: سعادتمند نباشد مگر کسی که همتش، اصلاح خودش باشد، پیوسته از آن حساب بکشد و مطالبه کند و با آن بستیزد.

میزان الحکمه/ ج 13/ص 47

از میان آهن و سیمان و هیاهوی پنجره‌های گر گرفته و خیابان های شلوغ و آزادی چند رنگ، قصد سفر کرده‌ایم. و این ابتدای شکستن است. پلاک به پلاک خانه‌ها را در زده‌اند و تنها کسانی که مشتاق پلاک خانه‌ی خورشید بوده‌اند دل به سیر آفاق و انفس سپرده‌اند که شاید در لابلای خاکهای گرم جنوب پلاکی ببینند از سر اتفاق و شاید شهیدی خود را به ایشان بنمایاند. خدا را چه دیدی؟! آمدیم و شد.

جنوب با تمام گرمایش، با تمام خاکهایش، با تمام نخل‌هایش و با تمام خاطراتش ما را بغل می‌گیرد و خاطرات چون سکانسهایی متوالی با سرعتی غیر قابل تصور از پیش چشمهای ما می‌گذرند؛ دو کوهه، شلمچه، خرمشهر، دزفول، آبادان، اهواز و ... و به راستی جز مسافرت به این اماکن متبرکه چه چیز می‌تواند ما را بدانها آگاه کند.

عرفان در این سرزمین می‌جوشد. درختها بار معنی می‌دهند. بارانی اگر ببارد افاضه‌ی نبوت است. گلی اگر بروید از گریبان محبوب سر در آورده. قاصدکی اگر با باد بیاید از کوی یار آمده. این خاک شریف چه دارد که هزاران مردان مرد را در خود گرفتار کرده است. به راستی اگر اینجا قطعه‌ای از کربلا نیست چرا عاشورا خواندن در آن آدم را حسینی می کند؟!

کوله‌باری را که به دوش کشیده‌ایم در دو کوهه، این پادگان امانتی، به زمین می‌گذاریم و چون آوارگان گردان به گردان در جستجوی صدای احمد متوسلیان و ابراهیم همت می‌چرخیم و می‌خوانیم:

                                          وقت من از بس خوش است در اثر جذبه‌اش

                                          چـرخ زنـان مـی‌رود خرقــه زمـن پیشتـر

در جنگ، تنها بولدوزرها نبودند که خاک برداری می کردند. خاکریز می زدند و خط به خط مانع ها را از سر راه بر می داشتند و جلو می رفتند و راه را به بقیه نشان می دادند.
سردار رشید اسلام، شهید حسن باقری این کار را کرد. با اینکه از خیلی ها جوان تر بود، هیچ وقت یادم نمی رود، اون روزی که کنار او نشسته بودم . حسن، نگاهی به آسمان کرد و گفت: حیفه تا موقعی که جنگه، شهید نشیم. معلوم نیست بعد از جنگ، وضع چی میشه، باید یه کاری بکنیم. گفتم: مثلا چکار کنیم؟ گفت: دوتا کار: اول اخلاص، دوم سعی و تلاش....

 • حضرت علی (ع) در روز اول حکومت خود ، طی سخنانی، با هشدار به ثروت اندوزان حرام ، خطاب به مردم فرمود: 

                                                                                 
بدانید فردا آنان که دنیا غرقشان ساخته وبه ملک ومال دنیا دل بسته اند ونهرها روان کرده اند واسبان زیبا وجوان زیر ران گرفته اند وکنیزکان ماه رو برگزیده اند و این ها به ننگ ورسوایی دچار شان کرده است،هرگاه ایشان را از آنچه در آن غرق شده اند منع کنم ،رفتار مرا دوست نخواهند داشت واز آن بیزاری جسته ،خواهند گفت فرزند ابوطالب ما را از حقوقمان محروم کرده است ....
با این حال، حضرت علی(ع) مبارزه ی سختی را علیه زرسالاران و زیاده خواهان آغاز نمود. یکی از این افراد، «یعلی بن منیه » حاکم یمن بود . که پس از کشته شدن خلیفه سوم، حضرت علی (ع) وی را از حکومت بر یمن عزل کرد وبه جای او فرد دیگری را انتخاب کرد.
یعلی بن منیه، که در طول حکومت خود، ثروت انبوهی اندوخته بود، هنگام بازگشت به مکه ،با چهار صد شتر بار زر ، در حرکت بود.
در این حال، زبیر ، که در تدارک جنگ جمل علیه حضرت علی(ع) بود، به او گفت :از زری که نقدا در نزد خودت داری چیزی به ما وام بده تا آن را درجنگی که در پیش گرفته ایم صرف کنیم وبعد از آن به تو باز گردانیم .
یعلی بن منیه نیز بی درنگ ،شصت هزار دیناراز اموال حرام خود را به آنان قرض داد و زبیر نیز بخشی از هزینه های لشکر جمل در مقابله با امیرالمؤمنین را با آن هماهنگ ساخت .  
• زرسالاران و عناصر مسئله دار در طول تاریخ، همواره با قرار گرفتن پشت سر فتنه گران و قدرت طلبان، این جریان ها را از لحاظ مالی تغذیه کرده و تداوم دست درازی خود به اموال عمومی را تضمین می کنند.
در جریان فتنه های اخیر نیز رد پای برخی از مفسدان اقتصادی و کسانی که دست خود را از بیت المال مسلمین، کوتاه شده می دیدند، به وضوح، پیدا بود.امید است ، مسئولان امر با پی گیری لازم، این عناصر را به مردم معرفی کرده و از دست درازی مجدد آنها به بیت المال ، جلوگیری کنند.

حضرت امام حسن مجتبی (ع) در بیان وقایع روز ظهور می فرمایند: وقتی خورشید بدرخشد و نورافشانی کند، فریادگری از قرص خورشید، به زبان عربی فصیح فریاد می زند و صدایش را به گوش همه ی ساکنان زمین و آسمان می رساند که: ای گروه مخلوقات، این مهدی آل محمد (ص) است. او را با نام خود که همنام جد بزرگوارش، رسول اکرم(ص) است، نام می برد و کنیه و نسبش را بیان می کند، هیچ موجود زنده ای در جهان نمی ماند، مگر اینکه آن بانگ را می شنود و همه مردم شهری و روستایی ، از ساکنان خشکی و دریا و جزیره ها با یکدیگر بازگو می کنند و آنچه را با گوش خود شنیده اند ، از یکدیگر می پرسند که آنها چگونه شنیده و فهمیده اند؟....
 یوم الخلاص ص 879